Nieuw-Zeeland stond al een tijdje op mijn bucketlist. Het beeld dat ik van het land had, trok me al een groot deel van mijn leven. Mooie wilde natuur en prachtige uitzichten. Toen het moment er was, heb ik het aangegrepen.
Na met mijn vriendin overlegd te hebben, onderzoek te hebben gedaan, koos ik ervoor om de twee eilanden waaruit Nieuw-Zeeland bestaat, het Noorder- en Zuidereiland, in een maand door te reizen en te bezichtigen. Om zoveel mogelijk te zien, was een maand wel nodig, dacht ik na het internet afgespeurd te hebben naar informatie. Een maand was ook het maximale wat ik van huis wilde zijn, weg van mijn kinderen en vriendin.
Nieuw-Zeeland ligt bijna direct aan de andere kant van de planeet, dus aan de andere kant van de evenaar en de zomer valt daar van december tot en met februari. Op het moment dat ik het idee kreeg om deze reis te gaan ondernemen, was het eind december - begin januari. In eerst instantie wilde ik gewoon een vliegtuig nemen, daar kijken wanneer ik terug wilde vliegen en dan een terugticket boeken, maar al snel bleek dat dat niet zomaar kon. Ik moest een NZeTA aanvragen. Dit is een soort visum waarmee je maximaal drie maanden aaneengesloten in Nieuw-Zeeland mag verblijven en deze kon ik alleen krijgen als ik al kon laten zien dat ik van plan was Nieuw-Zeeland weer te verlaten, met een terugticket. Dus heb ik ook meteen een terugticket geboekt. Als vervoermiddel in Nieuw-Zeeland koos ik voor een soort tourbus organisatie, die gebruikt maakte van hostels en al een heel programma aan bezienswaardigheden had door het hele land, maar waarbij ik nog wel deels een eigen planning kon maken. Er waren namelijk een aantal plaatsen waar ik een tijdje wilde verblijven, maar waar de bussen niet stopten. Dit heb ik gedaan, omdat ik over de jaren heen gemerkt heb, dat als je op eigen houtje ergens heen gaat en gaat bezichtigen, je mogelijk heel veel niet ziet of niet te weten komt. Informatie die en plaatsen waarheen gidsen je veel makkelijker kunnen brengen. Daarnaast waren er een aantal wandelingen die ik in Nieuw-Zeeland wilde doen die niet vanuit de organisatie werden gedaan of geregeld. Ik vind het heel leuk om lange wandelingen te maken door mooie natuur en wat ik helemaal leuk vind is een wandeling die een berg opgaat. Hierbij ga je steeds hoger en hoger en wanneer je de top of een heel hoog punt hebt bereikt, heb je vaak een mooi uitzicht, waarna je weer gaat afdalen. Rond mijn twintigste ben ik een aantal jaar achter elkaar meerdere keren in mijn eentje naar Roemenië gegaan en één van de leukste dingen vond ik dagwandelingen maken, waarbij ik met een groep voor een hele dag de bergen introk. Dit betekende redelijk vroeg opstaan en pas tegen de avond weer terug zijn.
Omdat ik niet met een super grote of zware backpack rond wilde gaan zeulen, ben ik op internet gaan zoeken. Ik wilde zo licht mogelijk reizen en zo flexibel en wendbaar mogelijk zijn. Na het concept ultra-light backpacken tegen gekomen te zijn, waarbij je alleen met handbagage reist, heb ik me hierin verdiept en ben ik kleding gaan bestellen. Om zo licht mogelijk te reizen bestelde ik lichtgewicht, sneldrogend en goed warmte regelende kleding. Sneldrogend, omdat ik maar een klein aantal kledingstukken mee zou nemen, die, wanneer ik zou wassen, ik weer redelijk vlug nodig zou kunnen hebben. Een paar goede wandelschoenen, een fijne redelijk grote waterfles met filter die, als er op een bepaald moment geen kraanwater beschikbaar zou zijn, water uit de natuur zou kunnen filteren.
Om alleen met handbagage te reizen mocht ik op de heenreis bij de vliegtuigmaatschappij Chinese Eastern Airlines maximaal acht kilo meenemen en op de terugreis bij een andere vliegtuigmaatschappij Jetstar max zeven kilo. Uiteindelijk is het me gelukt om een tas in te pakken met alles wat ik dacht nodig te hebben die in totaal 5.6 kilo was. Een mooi gewicht om Nieuw-Zeeland te gaan doorreizen.
Ik zag deze reis niet echt als een vakantie in de voor mij normale zin van het woord. Bij het woord vakantie denk ik vooral aan ontspanning. Op één plek gaan zitten, lekker ontspannen, niet te veel doen, liefst genieten van het weer en een minimaal aantal kleine uitjes als toevoeging. Wat ik nu zou gaan doen doen, zou een reisvakantie zijn, waarbij ik zoveel mogelijk van Nieuw-Zeeland zou gaan bekijken in een vrij korte tijd. Dus veel reizen, vrij veel activiteit en op bepaalde plekken er speciaal voor kiezen om zo rustig mogelijk aan te doen, bij te komen en te genieten van de omgeving.
Een zus van mijn vriendin was bekend met Polarsteps en vroeg me of ik hiermee mijn reis wilde vastleggen, zodat zij en de rest van de familie als het ware mee konden reizen. Polarsteps is een app die via gps kan laten zien waar je geweest bent en waarbij je tekst en foto's toe kan voegen. Ik wist niet zeker of ik daar wel zin in zou hebben als ik in Nieuw-Zeeland zou zijn, maar ik heb een account aangemaakt, me bekend gemaakt met de app, zodat ik het zou kunnen gebruiken als ik dat zou willen. Ik heb de link gedeeld met vrienden en familie en erbij gezegd dat ik niet wist hoeveel tijd ik eraan zou besteden als ik eenmaal in Nieuw-Zeeland was.
Ik had een zo goedkoop mogelijke ticket naar Nieuw-Zeeland geboekt en, toen ik erachter kwam dat ik meteen een vlucht terug moest kunnen aantonen, een terugticket geboekt van ongeveer 650 euro per stuk. Ik koos ervoor om hierop te besparen om meer geld over te hebben voor in het land zelf. Het waren dan wel hele lange vluchten met overstappen in China en Australië.
Op de dag van vertrek verliep de reis naar Schiphol vloeiend en het inchecken op Schiphol was zo gepiept. Met behulp van de e-tickets op mijn telefoon, een zelf-check-in en alleen mijn handbagage kon ik zo richting de douane.
Ik had weinig voedsel meegenomen. Australië en Nieuw-Zeeland hebben hele strenge regels om hun natuur en fauna te beschermen en hebben een hele lijst van dingen waarmee je het land niet binnenkomt en beboet wordt als je het niet aangeeft. Zo kan je praktisch gezien geen voedsel meenemen of moet je het opeten of weggooien voordat je daar aankomt.
De vluchten waren lang, maar voor mij goed te doen. Ik had nog nooit zo'n lange reistijd gehad en van een vriend had ik gehoord dat hij het als een hel had ervaren. Hij had mij aangeraden om stoelen voor elke vlucht te reserveren en te kijken naar beenruimte en misschien meer te betalen voor speciale plaatsen. Ik had daarom besloten om voor de vluchten plaatsen te reserveren. Na flink wat tijd te hebben gespendeerd om bij de verschillende vluchten op de heenreis plaatsen te reserveren en alle informatie in te vullen, gaf de website een error. Hiermee was alle informatie die ik ingevuld had verloren en heb ik het aan het universum overgelaten om mij plaatsen toe te kennen. Ik dacht dat het bij mij misschien ook wat ongemakken zou opleveren, maar vond het goed te doen, ik heb zelfs nog een klein beetje kunnen slapen in het vliegtuig.
Tijdens de vluchten kreeg ik regelmatig een flinke maaltijd aangeboden en naast het zakje M&M's wat ik meegenomen had, had ik ook niks meer aan eten mee hoeven nemen.
De heenvlucht van Amsterdam naar Shanghai duurde 11 uur. Ik had een overstap van 3,5 uur en vloog vanuit Shanghai naar Sydney in 10,5 uur. Daar had ik een overstap van 7,5 uur en vloog daarna van Sydney naar Auckland in 3,5 uur.
In Auckland Nieuw-Zeeland aangekomen, hoefde ik met alleen handbagage niet te wachten op de lopende band. Na gebruik te hebben gemaakt van het toilet, ben ik meteen doorgelopen naar de bushalte. Al vlug vond ik de bus die mij hoogstwaarschijnlijk in de goede richting zou brengen en stapte ik in, waarna ik erachter kwam dat je niet zo met je pinpas of creditcard kon betalen in de bus. Ik werd, in voor mij moeilijk verstaanbaar Engels met zwaar accent, terugverwezen naar het vliegveld om daar in een winkeltje een buspas te kopen en er geld op te laten zetten, zodat ik gebruik kon maken van het Aucklandse busnetwerk.
Ik had thuis een e-Sim abonnement voor internet in Nieuw-Zeeland afgesloten, geïnstalleerd op mijn telefoon, maar toen ik hem wilde gebruiken om te kijken welke bussen ik nodig had, werkte deze niet. Gelukkig werkte mijn GPS wel en kon ik, toen ik in de bus zat met mijn gloednieuwe buspas, hiermee in de gaten houden of ik wel de goede kant opging en wanneer ik er ongeveer uit zou moeten springen.
Na twee bussen te hebben genomen die wonderbaarlijk precies de bussen waren die ik nodig had en er op de juiste momenten te zijn uitgesprongen, heb ik nog een stukje gelopen met Google Maps in de hand richting mijn eerste hostel in het centrum van Auckland.
Toen ik aankwam bij mijn hostel was het rond half elf 's avonds. De sleutel voor mijn kamer zat in een kleine locker waarvan ik eerder de code via email had ontvangen.
Met de tijd van mijn huis naar Schiphol, de vluchten, de overstappen en de reis van Auckland airport naar mijn eerste hostel was ik ongeveer 43 uur onderweg. Daarvan was ik meer dan 42 uur wakker. Het was een lange en vermoeiende reis en ik was blij om een douche te kunnen nemen en mijn bed op te gaan zoeken. Ik had voor de volgende dag een vrije dag in de planning en zou hier nog een extra nacht verblijven. Ik hoefde dus niet voor een bepaalde tijd het hostel weer te verlaten en kon met een gerust hart mijn bed instappen.
Tot zo ver het eerste deel van mijn reis naar Nieuw-Zeeland.
Omdat mijn verhaal een stuk langer duurde om te typen dan ik verwacht had, heb ik ervoor gekozen om het in delen te posten. Ik hoop dat je heb kunnen genieten van mijn verhaal tot nu toe. Tot het volgende deel!
Comments